Nu we naar het einde lopen van onze baanbrekersperiode even nog wat schrijven op de blog,

Het is sowieso een enerverende tijd hier in Jeruzalem en onze omgeving geweest. Je beleeft het daag'lijkse leven hier heel anders dan vanuit Nederland. Je bent in Jeruzalem direct betrokken met wat er gebeurt.

Donderdag 3 december jl., mijn laatste werkdag bij pre-school Little Hearts gehad. Tevens de viering van het kerstfeest/Chanoeka. Vandaag kwamen de kinderen, in mijn groep 2,5-3 jaar waar ik werkzaam was, een halve dag naar school. Laat in de middag, 16.30-18.30 uur, kwamen de ouders met de kinderen om het Chanoeka-feest mee te vieren.

Maar tussen de middag hebben we officieel (emotioneel) afscheid genomen, ook twee vrijwilligers uit Zweden. Ik merk nu al dat ik de kinderen en Sandra, de leidster van de groep, zal gaan missen. De kinderen hebben hun eigen aardigheden en ook heb ik de snelle ontwikkeling in hun levens mee mogen maken. Het is ook grappig hoe ze mijn naam uitspreken in hun eigen taal/klank, bijv. fonetisch geschreven: Akkù-nes en het schijnt dat ze al naar mij vroegen 's morgens wanneer ik er nog niet was. Daar sta je niet bij stil, maar twee maanden is genoeg dat zij je leren kennen en al aardig eigen met je zijn.

Sandra was ook een leuke en lieve en professionele teacher. Ze spreek sowieso 4 talen: Engels, Hebreeuws, Arabisch en Frans. Dat is heel goed wanneer je zoveel kinderen hebt van ouders uit verschillende landen. Ze heeft mij een afscheidsetentje gegeven bij haar thuis waar haar man en dochter heerlijk hebben gekookt.

Hierbij nog een videofilmpje van ons uitzicht, waarvan we afscheid nemen, op de (van links naar rechts), berg Zion, daaronder het het Hinnomdal, rechtsboven de Olijfberg en daaronder het Kidrondal. Heel bijzondere plek om te wonen en dit uitzicht te hebben.

Agnes