Het is al eerder gezegd, time flies.

De werkweek is van maandag t/m donderdag. Op vrijdagochtend bezoeken we om de week Joodse dames, geboren in Nederland en wonen al lange tijd in Israël. Ik geniet van deze 91 jarige dame, haar nieuwsgierigheid, wijsheid en levenskracht. Ze staat midden in het leven en heeft veel levenservaring.

Afgelopen zaterdag, 21 november, zijn we wandelend door het Kidrondal, Gethsemané, Tranenkerkje

Vanaf het tranenkerkje uitzicht op de oude stad

Genezing te Bethesda

naar de Olijfberg gegaan. Daarna in de kerk van alle natiën geweest, door de Leeuwenpoort naar Bethesda gegaan, in de

St Anna kerk gezongen (goede akoestiek) en vervolgens in Austrian hospice koffie met apfelstrudel genuttigd.

Afgelopen zondag zijn we naar Ashdod gereden en in een mosjav (landbouw commune) Nederlanders thuis ontmoet, die tijdens de 2^e wereldoorlog kind waren.

’s Middags genoten op het strand maar deze keer niet gezwommen vanwege de stroming.

Strand bij Ashdod

Dit was weer even een korte update en niet volledig. We hebben bijvoorbeeld niets geschreven over de NEM avonden, City of David, gebedshuis, stiltecentrum, gasten die we hebben ontvangen (eten en slapen) of iets verteld over de sabbatsmaaltijden.

Sjaloom,

Johanna, namens JJAA

Uitzicht vanaf de Olijfberg op de oude stad (met duif)

Gethsemané

bij Jemima

Ondertussen al wat weken onderweg in Israel. In het begin was het wel hectisch maar intussen hebben we het ritme al aardig te pakken.  

We hebben het goed met elkaar soms met wat leuk geklungel. We horen en zien veel, hopen dat alles mag beklijven (woord van Agnes).

’s Morgens onderweg naar de bushalte begroeten we de soldaten met bokertof (goedemorgen in het Hebreeuws). In de bus is het niet wenselijk om als vrouw naast een man te zitten. Het komt regelmatig voor dat een man plaats maakt zodat wij kunnen zitten. Ik werk bij Jemima, een instelling voor mensen met een beperking. Bij Jemima begroet ik de collega’s met sabbag al geer (goedemorgen in het Arabisch). ’s Ochtends help ik soms met douchen van een bewoner en vervolgens met eten geven. Daarna ga ik naar de dagbesteding waar ik op een groep werk naast een lerares. Ik zie vaak zo’n liefde naar die ander. Zo kun je als bewoner ook intense blijdschap uiten om te slaan op de tafel en veel geluid maken. We bidden voor Jemima, shalom op de groep en de situatie in het land. Ik heb ook een collega die blind is en wekelijks komt haar blinde vriendin langs. Zij straalt van oor tot oor. Ik vroeg haar wat haar blij maakte, ze zei de Bijbelstudie morgen met de anderen. Wat ik meer wil leren is fijngevoeligheid en me richten op wat echt belangrijk is. Het Woord toont aan hoe nutteloos het is om je zorgen te maken. Iemand schreef mij dat ik deze periode echt als gedenksteen mag ervaren. Ik ervaar God dat Hij voor ons zorgt.     

uitleg in de graftuin

Op sabbat zijn we laatst ook in een synagoge geweest. De mannenbroeders kunnen mooi zingen zeg!

In de graftuin heb ik nieuwe feiten gehoord zoals  in het gerechtshof in de tijd van de berechting van Jezus was slechts plaats voor zo’n 160 man. Op die dag zijn er 365 profetieën in vervulling gegaan. Het kruis maakt alle bittere gebeurtenissen zoet. We waren in de graftuin met vele andere mensen uit zoveel culturen en er werd gezongen in verschillende talen ter ere van de Heer. Dit was een monumentje.

Wat betreft de rode lijn (lees: rode neuzen) daar gaan we ook mee door. We vertellen de mensen dat we een project hebben om zoveel mogelijk mensen met rode neuzen op de foto te zetten en hiermee de vreugde ervaren en dat zij de opdracht mee krijgen om de vreugde mee te nemen naar hun land. Staat er niet geschreven: ”de vreugde des Heeren is mijn kracht”? En Hij is je kracht.

Hierbij enkele foto's van de 'rode neuzen' ontmoetingen.

Koen en onze gastheer

een groep uit India geflankeerd aan de li-zijde
door de rode neuzendragers uit Canada en Holland

Shalom van Anja, mede mogelijk gemaakt door Johanna en Agnes

".....en men vierde feest, want God had hen vervuld met een grote blijdschap. Ook de vrouwen en de kinderen deelden in de vreugde, en het gejubel uit Jeruzalem was tot ver in de omtrek te horen."

Neh. 12:43

Gisteravond heb ik een stukje voor het blog geschreven, ik wil er nog iets aan toevoegen.

We zijn nu 4 weken hier en voelen ons thuis. We wonen met 5 verschillende mensen  in een huis en we kenden elkaar niet en als je ziet hoe we met elkaar omgaan.... bijzonder! 

We hebben plezier maar er zijn ook diepere gesprekken en dan niet te vergeten het lekkere eten wat Agnes kan maken!

Het leven is hier heel intens en daar worden we behoorlijk moe van, dus...vroeg naar bed.

Soms is ons huis net de zoete inval, dan zoeken mensen voor een paar nachten onderdak en dat geeft weer veel gezelligheid en gesprekken over hoe we het hier ervaren.

Ook hebben we soms zomaar op straat een gesprekje of met iemand die onze gootsteen weer in orde maakt, en ze zeggen eigenlijk het zelfde. Ze zijn moe van alle stress en dreiging, zowel aan de joodse kant als ook aan de arabische kant. Ze willen in vrede met elkaar leven

Ook de mensen die op de speciale plekken wonen die God heeft beloofd en die ze bebouwen en wijngaarden planten en de wijn ervan drinken.We hebben een gezin bezocht dat daar woont en de man vertelt hoe ze daar leven, we hoorden over de goede dingen maar ook over de moeilijke.

Ons doel om te gaan was om te dienen en er te zijn, tja wat voor verwachtingen heb je daarbij???

Soms krijg je iets heel anders te doen, dan leer je wel flexibel te zijn en zit het vaak in de kleine dingen zoals bij mij. Ik laat de hond van Eleore uit, geef haar thee en maak pap, terwijl er eigenlijk meer gedaan moet worden waar ik geen tijd voor heb. Als ik dat tegen haar zeg dan zegt ze: als je dat voor mij doet dan doe je dat voor Israel. Daar word je stil van.

Zo was het dan weer voor even.

Joke

Zo, nu is het mijn beurt om iets te schrijven, dat zal niet meevallen want........... hoe hou ik het uit met deze "dames". Ik begin maar met Jannie een lieverd maar soms (als ik even niet op haar let) loopt ze op gevaarlijke paden, Dan hebben we Anja die "rabbijnen" probeert te strikken om een clownsneus op te zetten. Johanna denkt er het hare maar van en Agnes onderneemt van alles,
Het lijkt heel wat, maar we hebben het heel leuk met elkaar, kijk maar eens naar deze foto.
Ineens hebben we een gat in ons aanrecht en wij vullen hem maar op met z'n allen.

Boven Agnes, Johanna en Anja,
onder Joke en Janny

En wat istie mooi hè?

Het is alweer 2 weken geleden dat ik jarig was en wat een toffe verjaardag heb ik gevierd. Er werd gezongen en er waren kaarsjes  en kadootjes en een grote poster op de deur, geweldig!!

Party-time

Agnes, Johanne, Joke, Anja en Janny

Nu zitten we allemaal weer in het ritme van alle dag, ieder gaat naar z'n eigen werkplek, Elke morgen en middag laat ik de hond uit, hier geniet ik ontzettend van. Deze hond is van Eliora, zij heeft een fikse longontsteking gehad en is herstellende. Ik kan het heel goed vinden met haar en ze helpt me ook verder de hebreeuws taal te spreken. Dat lukt steeds beter, Goed om zo te oefenen!!

Dit was het dan weer even! :-)

Joke

Het is weer tijd voor een update van een baanbreker

Normaal gesproken vertrek ik (Johanna) dagelijks (maandag t/m donderdag) met Anja rond 7.30 uur en zijn we 40 minuten later vlakbij Jemima waarna ik dan met een taxi verder reis naar Beit Yusef. Rond 18.00 uur kom ik dan vaak thuis in een heerlijk geurende keuken. Qua eten en voeding is het hier prima. Ook is er een kefir plant in huis die wordt verzorgd door Joke (toevoegen van melk en dan de volgende dag na zeven is er yoghurt).

De eerste 2 weken heb ik diverse werkzaamheden gedaan variërend van schoonmaken, huisbezoek, kinderen stimuleren tot bewegen en eten geven (hier wordt nog methode gehanteerd van hoofd achterover houden, neus dichtknijpen en dan gaat de mond open om het lepeltje erin te stoppen).

Inmiddels kan ik wel aan de slag met de administratie en zit ik wel een aantal uur per dag achter de computer.

Op een zondag zijn we naar de Schotse kerkdienst geweest waarbij wij met de zakken rond zijn gegaan. Een zanggroepje uit Malawi gaf extra kleur aan de dienst en na die tijd hebben we nog even met hen gesproken (zie foto's). 

Afgelopen donderdag vertrokken we naar Haifa voor een conferentie. ’s Ochtends mochten we kinder/ tienerprogramma verzorgen. ’s Middags waren er uitstapjes, gezwommen in de zee, gewandeld in herinneringspark van Baron Rotschild en gegeten in een Druzendorp.

Zondagochtend hadden we een dienst waarin Psalm 133 werd gelezen en ’s middags op de terugreis 'opgaan naar Jeruzalem', zagen we het groen en werd de waarde van de dauw weer bevestigd.

Groetjes Johanna